കണ്ണ് നിറയുന്ന വേശികൾ

രാവിലെ തലസ്ഥാന  നഗരി ചുറ്റി കാണാൻ ഇറങ്ങിയതായിരുന്നു,
റെയിൽവേ സ്റ്റെഷനിൽ വണ്ടി ഇറങ്ങി സിബീഷിന്റെ കൂടെ പുക വലിക്കാൻ വേണ്ടി നേരെ നടന്നു, ഏകദേശം ഒരു അഞ്ചു മിനുട്ട് നടന്നു കാണും.

ഒരു കടയുടെ സൈഡിൽ നിന്നും വലിക്കുന്നതിനിടയിൽ എതിർവശത്തെ കെട്ടിടത്തിന്റെ മുകളിൽ നിന്നും കൈ കാട്ടി വിളിക്കുന്ന സ്ത്രീകള് എന്റെ കണ്ണിൽ പെട്ടു.

ജീവിതത്തിൽ ആദ്യമായി ഒരു വേശിയെ കാണുന്ന ഞെട്ടൽ,അറപ്പ്,എല്ലാം എനിക്കുമുണ്ടായിരുന്നു.

ഞാൻ മുറികൾ എണ്ണാൻ തുടങ്ങി..കണ്ണിനു ചെല്ലാൻ പറ്റുന്ന ധൂരതെക്കളും വേശ്യാലയങ്ങൾ നീണ്ടു കിടക്കുന്നു.
കുറഞ്ഞത്‌ രണ്ടായിരം സ്ത്രീകളെങ്കിലും ഇ തൊഴിലുകൊണ്ട് ജീവിക്കുന്നുണ്ടാവും ഇ ഒരു ഏര്യയിൽ മാത്രം.

തെരുവുകളിലൂടെ നടന്നു പോവുന്നവരെ കൈപിടിച്ച് നിർബന്ധിചു കൂട്ടിപോവുന്ന സ്ത്രീകളും,
കെട്ടിടത്തിന്റെ മുകളിൽ നഗ്നത കാണിച്ചു മയക്കി എടുക്കുന്ന സ്ത്രീകളും ..

അവര്ക്കൊക്കെ കാവലായി എന്തിനും തയ്യാറായി നില്ക്കുന്ന ഒരു കൂട്ടം മധ്യ വയസ്ക പുരുഷന്മാരെയും കാണാം.

നിറങ്ങൾ കൊണ്ടാലങ്ങരിച്ച ഇ വേശ്യലയങ്ങളുടെ നടുവിൽ നോക്കുകുത്തി വച്ചത് പോലെ ഒരു പൊലീസ്റ്റെഷനും ഉണ്ട്.

ആ തെരുവുകളിൽ  എത്തിപെടുന്ന ഏതൊരാളുടെയും കണ്ണും കാതും ആ സ്ത്രീകളിലെക്കെതിപെടും വിധം അലങ്ങരിച്ചു വച്ച നൂറിൽ പരം വേശ്യാലയങ്ങൾ.
ഞങ്ങളുടെ കണ്ണുകളും അവിടെക്കെതിപെട്ടു.
സിബീഷ് ഒന്ന് പരീക്ഷിക്കാം എന്ന് പറഞ്ഞപ്പോ ഞാനെതിര്തോന്നും പറഞ്ഞില്ല,
കുറച്ചു മുന്നോട്ടു നടന്നു പല സ്ത്രീകളായി ഞങ്ങളെ വിളിച്ചു കൊണ്ടിരുന്നു,

എല്ലാ സ്ത്രീ വില്പ്പന കടയും കണ്ടു നല്ലത് നോക്കി തിരഞ്ഞെടുക്കാ എന്നതായിരുന്നു ലക്‌ഷ്യം.
നടക്കുന്നതിനിടയിൽ സ്ത്രീകള് കൈ പിടിച്ചു വലിച്ചു കൊണ്ടിരിക്കുന്നു.

ഓടുവിൽ അവൻ നടത്തം അവസാനിപ്പിച്ചു,
ഒരു കടയിലെ ഗോണി പടിയുടെ താഴെ നില്ക്കുന്ന ഒരു സ്ത്രീയോട് അവൻ വില ചോദിച്ചു
250 രൂപ , ഒരു സ്ത്രീയുടെ മാനത്തിന്റെ വില. അതാണത്.

പക്ഷെ അവൻ അവിടെ നില്ക്കാനുണ്ടായ പ്രധാന കാരണം ഗോണി പടിയുടെ മുകളിലായി കൌമാരമോ ചെറുപ്പമോ  എന്ന് പോലും തിരിച്ചറിയാൻ സാധിക്കാത്ത കുറച്ചു പെണ്‍കുട്ടികളെ കണ്ടത് കൊണ്ടായിരുന്നു.

ഞങ്ങൾ ഓരോ പടികളായി കയറി.
അകത്തേക്ക് പ്രവേശിക്കുമ്പോൾ ആകെ വരുന്നത് സൌന്ദര്യ ഉപഭോഗ വസ്തുക്കളുടെ സുഗന്ധം മാത്രം,

ഓരോ നിലകളായി  മുകളിലേക്ക് കയറുമ്പോഴും പ്രായം കുറഞ്ഞു വരികയും അമ്പതു രൂപ കൂടുകയും ചെയ്യും എന്ന് താഴെ നിന്നും ഒരു സ്ത്രീ നിർദേശം തന്നിരുന്നു.

ഞങ്ങൾ ഏറ്റവും മുകളിലത്തെ നലയിൽ എത്തി ..
അവിടെ പണം മാറിൽ തിരുകുകയും അടുത്ത പുരുഷന്റെ കൂടെ കിടക്കാൻ തയ്യാറായി നില്ക്കുകയും ചെയ്യുന്ന നൂറിൽ പരം ചെറുപ്പകാരികൾ.

ഞങ്ങൾ ആ മുറിയില കയറിയപാടെ ഒരു പെണ് കുട്ടി എന്റെ കയ്യിൽ വന്നു പിടിച്ചു.
ഞാൻ മുഴുവൻ വിറക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു,
അവൾ എന്നെയും കൂട്ടി അകത്തേക്ക് നടന്നു,
എല്ലാ തരാം ലഹരിയും ലഭ്യമാകുന്ന തലസ്ഥാന നഗരിയുടെ മറ്റൊരു രൂപം ഞാൻ അവിടെ കണ്ടു, പറഞ്ഞു കേട്ടതിൽ നിന്നും വിപരീതമായി.

അവൾ എന്നെ തനിച്ചു ഒരു മുറിയിലേക്ക് കൂട്ടി കൊണ്ട് പോവുകയാണ്.
പക്ഷെ എന്റെ ഭയം വിട്ടുമാറിയില്ല , ഞാൻ അവളെ തടഞ്ഞു,

അവൾ എന്നെ സൂക്ഷിച്ചു നോക്കി,

അവൾക്കു വേണ്ടത് പണം മാത്രമാണ്,
ജീവിക്കാൻ.., ഒരു നേരത്തെ ആഹാരം കഴിക്കാൻ ശരീരം വിലക്കേണ്ടി വരുന്നവളുടെ വേദനയും, വെല്ലുവിളികളെ നേരിടാൻ ഞാനെന്ധും സഹിക്കും എന്നുള്ള വാശിയും ഞാനവളുടെ ആ നോട്ടത്തിൽ കണ്ടു.

കുറച്ചു സമയം കാത്തു നില്ക്കാൻ പറഞ്ഞു കൊണ്ട് അവൾക്കു മൂന്നു നൂറു രൂപ നോട്ടു ഞാൻ നൽകി,

അവൾ ആ നോട്ടും മാറിൽ തിരുകി, ചിരിച്ചു കൊണ്ട് എന്റെ കൂടെ നിന്നു.

അവളുടെ പേരെന്താണെന്ന് ഞാൻ തിരക്കി,
പക്ഷെ ആ ചോദ്യം നിരസിച്ചു കൊണ്ട് അവൾ എന്റെ മുഗത്ത്‌ നോക്കി ചിരിച്ചു കൊണ്ട് പറഞ്ഞു..
"നിങ്ങൾ വന്നകാര്യം സാധിച്ചാൽ പോരെ എന്ന്"

ഞാനവളുടെ മുഗതെക്ക് സൂക്ഷിച്ചു നോക്കി,
രാവിലെ ചെയ്ത മകപ്പോക്കെ പോയിരിക്കുന്നു,
എന്നാലും അവൾ സുന്ദരിയാണ്...,
സുന്ധരിയാത് കൊണ്ടായിരിക്കും ഇ ചെറിയ പ്രായത്തിൽ തന്നെ ഇ വിധി അവൾക്കുണ്ടായത്.

വിധ്യാബ്യാസവും സ്വാതന്ധ്ര്യവും നിഷേധിക്കപെട്ട
അവളുടെ  കണ്ണുകളിലെ ഭയം മാറി കഴിഞ്ഞിരുന്നു.
ഇ ലോകത്തിനു പുറത്തൊരു ലോകം ഇനി അവൾക്കുണ്ടാവില്ല എന്നും വ്യക്തമായി അവളുടെ കണ്ണുകളിൽ തെളിയുന്നുണ്ട്.

ഏകദേശം പത്തുമിനുട്ട് കഴിഞ്ഞപാടെ സിബീഷ് പുറത്തിറങ്ങി,
അവൾ എന്നെ അകത്തു കയറാൻ നിർഭന്ധിചു,

പക്ഷെ,
അവളോടെ "ഇത് കാണാൻ വേണ്ടി മാത്രമാണ് ഞാൻ വന്നത്"
എന്നും പറഞ്ഞു ഞാൻ താഴേക്കിറങ്ങി.

സത്യത്തിൽ
അവരാരും അവിടെ സ്വയം വന്നു ചേർന്നതായിരുന്നില്ല,
പടിനി മൂലം പെണ്‍കുട്ടികളെ വിലക്കാൻ തയ്യാറായിട്ടുള്ള കുടുംബങ്ങള ഇ രാജ്യത്തു ഒരുപാടുണ്ട്.
ചതിയിൽ പെട്ട് എത്തിച്ചേരുന്ന ജീവിതങ്ങള വേറെയും.

അവളെ ഞാൻ വെറും പത്തു മിനുട്ട് നേരം മാത്രമേ കണ്ടിട്ടുള്ളു,
ഇനി കാണുകയില്ലെന്നും ഉറപ്പാണ്.
പക്ഷെ അവളെ ഞാൻ ഭഹുമാനിക്കുന്നു, സ്നേഹിക്കുന്നു.

അവൾ അവിടെ എങ്ങനെ എത്തി എന്നനിക്കറിയില്ല,
പക്ഷെ ജീവിതത്തോട് പൊരുതാൻ അവൾ തയ്യാറാണ്,
എന്തിനോടും പോരുതപെടാനും.

-പ്രജീഷ്