മൂന്നാം കാമം

സ്നേഹവും വിശ്വാസവും ഒന്നും ലഭിക്കാതെ പരിഹാസപാത്രങ്ങളായ് പകലു മുഴുവൻ എവിടെയോ ഒളിച് രാത്രി നിവർത്തി കേടുകൊണ്ട് വിശപ്പിനെ പൊരുതി തോൽപ്പിക്കാൻ തെരുവുകളിലേക്ക് ലൈംഗീക തൊഴിലാളിയായി ഇറങ്ങുന്ന ഹിജടകളോട്  വെറുപ്പും ദേഷ്യവും കലർന്ന വികാരമായിരുന്നു ഇന്നലെ വരെ.

ഇന്നലെ ജോലി കുറവായത് കൊണ്ട് ഓഫിസിൽ നിന്നും വീട്ടിലേക്ക്  പോകുന്ന വഴി കുറച്ചു സമയം "ഇഫ്കൊ ചോവ്കിലെ" പാർക്കിൽ കയറി ഇരുന്നു.
പാർക്കിൽ ആരുടേയും ശല്യമില്ലാതെ കുറച്ചു സമയം അടുത്ത മാസത്തെ നിയന്ത്രിക്കാൻ പറ്റാത്ത ചിലവുകളെ ഓർത്തുകൊണ്ട് മുകളിലേക്ക് നോക്കി കിടന്നു, അറിയാതെ ഒന്ന് മയങ്ങുകയും ചെയ്തു.

ആരോ വന്നു തൊട്ടു വിളിച്ചതിനാലാണ് ഞെട്ടി എഴുനെറ്റത് ,പുരുഷനായി ജനിച്ച് വൈകാരികമായി സ്ത്രീയായി ജീവിക്കാന്‍ കൊതിക്കുന്നൊരു മനുഷ്യ രൂപം, അറിയാതെ മനസ്സിലെ വെറുപ്പ് കാരണം എന്നെ തൊട്ടതിന്റെ പേരിൽ ഒരുപാട് ദേഷ്യപെട്ട് അലറി.

നേരം ഇത്രയും ഇരുട്ടായി എന്നറിയുന്നത് ആ ഞെട്ടലിൽ മാത്രമായിരുന്നു.
ചുറ്റും അതുപോലെ ഒരുപാട് രൂപങ്ങൾ, എന്താണ് ഇ കുറഞ്ഞ സമയം കൊണ്ട് സംഭവിച്ചത് എന്ന് എനിക്ക് അറിയില്ലായിരുന്നു.
ഇത്രയും നേരം ആരുമ്മിലാതെ വിജനമായി കിടന്ന സായാഹ്നം മാറി ഓട്ടോ റിക്ഷകളും ഭിക്ഷകാരാലും നിറഞ്ഞ ഒരു വൃത്തികെട്ട തെരുവിന്റെ പ്രതീതി.

ഞാൻ ബാഗും എടുത്ത് ആ കൂട്ടങ്ങൾക്കിടയിൽ നിന്നും അകലാൻ ശ്രമിച്ചു, പക്ഷെ പിന്നാലെ ഓരോരുത്തരായി എന്റെ അടുത്തേയ്ക്ക് വന്നു കൊണ്ടിരിക്കുന്നു, ഞാൻ പെട്ടന്ന് തന്നെ പുറത്തു കടന്നു, ഗെയ്റ്റിന്റെ പുറത്ത് അതുവരെ അവിടെ ഇല്ലാതിരുന്ന ഒരു ചോളം കച്ചവടകാരൻറെ  അടുത്ത് പോയി നിന്നു.

ഇതെന്താ ഇവിടെ ഇത്രയും നേരം ഇല്ലാത്ത ആൾക്കാർ?
"അതങ്ങനെയാ." അദ്ധേഹത്തിന്റെ മറുപടി.
"എന്ന് വച്ചാൽ" ഞാൻ തിരിച്ചു ചോദിച്ചു.
രാത്രിയായാൽ ഹിജടകൾ മുഴുവൻ ഇവിടെയാണ്‌ വരിക.
അതെന്തിന്?
"അവർക്കും ജീവിക്കണ്ടേ?
വേശ്യാലയങ്ങളും വേശ്യ തെരുവുകളും ദിനം പ്രതി കൂടി വരുന്ന ഇ തലസ്ഥാന നഗരിയിൽ, ജീവിക്കാനുള്ള പെടാ പാടുകൾക്കിടയിൽ, പകൽ മുഴുവൻ ഏതെങ്കിലും പാലത്തിന്റെ അടിയിൽ കഴിച്ചു കൂട്ടി, രാത്രിയാവുമ്പോൾ ഇ പാർക്കിലേക്ക് അവർ വരും. ആർക്കും വേണ്ടാത്ത ആ ശരീരം വിറ്റെങ്കിലും കാശാക്കാൻ.
കാമം മൂത്ത് നിൽക്കുന്ന ഒരു നേരത്തെ അന്നത്തിനു പോലും വകയില്ലാത്ത, തെരുവ് വാസികൾ, ദാരിദ്ര്യം കൊണ്ട് തെണ്ടി നടന്നു പണമുണ്ടാക്കുന്നവർ, ഇവർക്ക് ശരീരം വിറ്റ് കിട്ടുന്ന ഇരുപതോ, അമ്പതോ രൂപയാണ് ഓരോ ഹിജടയുടെയും ഇവിടങ്ങളിലെ വരുമാനം."

എന്നോട് ചോളം കച്ചവടക്കാരാൻ വിശദീകരിച്ചു തരുന്നത് കേട്ടുകൊണ്ട് തൊട്ടടുത്ത്‌ നിന്ന് ഒരു ഹിജഡ ചിരിക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു, നിസ്സഹമായ ചിരിയോടെ  അവർ എന്നെ പരിചെയപെടാൻ വന്നു.
കേരളത്തിൽ നിന്നാണെന്ന് കേട്ടപ്പോൾ  ഒന്ന് ഞെട്ടി, കാരണം ഹിജടയും ഒരു മലയാളിയായിരുന്നു.

നിങ്ങൾക്ക് ഇങ്ങനെയൊക്കെ ചെയ്യേണ്ട ആവശ്യമുണ്ടോ? തിരിച്ചു കുടുംബങ്ങളിലേക്ക്‌ ചെന്നാൽ നിങ്ങളെ സ്വീകരിക്കില്ലെ?
എന്റെ ചോദ്യത്തിനു ചിരിച്ചുകൊണ്ടാണ് അവർ ഉത്തരം തന്നത്.

ഇവിടെ നിന്ന് മാറി നാട്ടിലേക്ക് പോകാൻ ഞങ്ങൾക്കും ആഗ്രഹമില്ലഞ്ഞിട്ടല്ല, നാട്ടിൽ പോയാൽ സ്ത്രീയായി ജീവിക്കാൻ ഞങ്ങളെ വീട്ടുകാരോ നാട്ടുകാരോ സമ്മതിക്കില്ല, കുടുംബങ്ങളിൽ നിന്നും തെരുവിലേക്ക് എത്തിപെട്ട ഹിജടകളെ എൻറെ അറിവിൽ ഉള്ളു, തെരുവുകളിൽ നിന്നും കുടുംബങ്ങളിലേക്ക് പോയവരാരും എന്റെ അറിവിൽ ഇല്ല. അദ്ദേഹം മറുപടി നല്കി.

നാട്ടുകാർ പെണ്ണായി ജീവിക്കാൻ സമ്മതിക്കുന്നില്ലെങ്കിൽ താങ്കൾക്കു ആണായി ജീവിച്ചു കൂടെ?

"ആണിന്റെ രൂപം ഉണ്ടെന്നല്ലാതെ, ഒരു പുരുഷന്റെ വികാരവും എനിക്ക് ഇതുവരെ ഉണ്ടായിട്ടില്ല, എന്റെ മനസ്സ് ഒരു സ്ത്രീയുടെതാണ്.
കേരളത്തിൽ ഒരുപാട് ഹിജടകൾ ഉണ്ട്, കുറേപേർ അവിടുന്ന് പുറത്തു കടക്കുന്നു, മറ്റുള്ളവർ പുറത്തു കാണിക്കാതെ ഒളിച്ചു ജീവിക്കുന്നു.
ആണും പെണ്ണും അല്ലാത്ത ഞങ്ങൾക്ക് ആരെങ്കിലും ജോലി തരുമോ?"
അദ്ദേഹം തിരിച്ചു ചോദിച്ചു, പക്ഷെ ഞാനൊന്നും മിണ്ടിയില്ല.
ലൈംഗിക തൊഴിലാളികളായിട്ടാണ് ഞങ്ങള്‍ ജീവിക്കുന്നത്. പിന്നെ ഭിക്ഷ യാചിക്കും. കുട്ടികള്‍ ജനിക്കുമ്പോള്‍ അവരെ അനുഗ്രഹിക്കുന്നതിനുവേണ്ടി(ബതായ്) ഞങ്ങള്‍ വീടുകളില്‍ കയറി ചെല്ലും.. ഇതൊക്കെ കേരളത്തിലെ പ്രബുദ്ധ സമൂഹത്തിനു ഗ്രഹിക്കുമോ?
വെറും പരിഹാസ കഥാപാത്രങ്ങൾ മാത്രമല്ലേ ഞങ്ങൾ" എന്നും പറഞ്ഞു പാർക്കിലേക്ക് കടന്നുവരുന്ന ഏതോ ഒരു ഓട്ടോ ഡ്രൈവറുടെ അടുത്തേക്ക് ആ ഹിജഡ അമ്പതു രൂപയുടെ പോലും വിലയില്ലാത്ത ആ ശരീരം വിൽക്കാൻ പോയി.

നഗരത്തിൻറെ ഓരോ കോണിലും ഓരോ മുഗങ്ങൾ ഒളിഞ്ഞിരിപ്പുണ്ട്, കഷ്ടപാടുകളും വേദനകളും മറച്ചു വെയ്ക്കുന്ന മുഗങ്ങൾ, അതൊക്കെ അറിയാതിരിക്കാൻ ശ്രമിക്കുന്നതാണ് നല്ലത് എന്ന് തോന്നിപ്പോകും ചില സമയങ്ങളിൽ.