നിർവികാരികത

നഷ്ടങ്ങൾ ഒരുപാടുണ്ട്, ചെയ്ത തെറ്റുകളും.

കൂടപ്പിറപ്പിനു നൽകാതെ ഒളിപ്പിച്ചു വച്ച പേരയിൽ തീർത്ത സ്വാർഥത മുതൽ ഉറ്റ കൂട്ടുകാരിയുടെ ശരീരത്തോട് തോന്നിയ കാമം വരെ ഉണങ്ങാത്ത മുറിവുകളാണ്.

ഒരു യാത്രയ്ക്ക്ക് നീ തയാറെടുക്കണം, ആ യാത്രയിൽ ചെയ്‌ത തെറ്റുകളെ ന്യായീകരിക്കാൻ ശ്രമിക്കണം.

പക്ഷെ അതെല്ലാം ന്യായീകരിക്കപെടേണ്ടതാണോ?

അല്ലെന്നുള്ള തിരിച്ചറിവുണ്ടാകുമ്പോൾ യാത്രയുടെ അവസാനനാൾ കുറിക്കണം. 

തെറ്റുകൾ സ്വന്തം മനസ്സിനോട് ഏറ്റുപറഞ്ഞ് പശ്ചാത്തപിച് മാപ്പ് പറയണം.

ഓർമകളിൽ ചിതലരിച്ചവയും; ഓർമകളിൽ തങ്ങി നിൽക്കാതെ കുത്തൊഴുക്കിൽപെട്ട് നഷ്ടപെട്ടുപോയവയും തിരഞ്ഞു കണ്ടെത്തണം, മുന്നോട്ടുള്ള യാത്രയിൽ അവയെ കൂടെ കൂട്ടണം, മനസ്സിന്റെ കോണുകളിൽ നിന്നും നഷ്ടപെട്ടു പോയ ബാല്യവും, കൌമാരവും, കൂടപിറപ്പുകളുടെ സ്നേഹവും, സൌഹൃധങ്ങളും മനസ്സിലേക്ക് തിരിച്ചു കൊണ്ട് വരണം, നിന്നെ നീയാവാൻ കാത്തിരുന്ന മനസ്സുകളെ വീണ്ടും ഒർത്തെടുക്കണം.

ജന്മം മുതൽ യാത്രയുടെ അവസാനം വരെ തട്ടി മുറിവേൽപ്പിച്ച കരിങ്കൽ പാറകളെയും , മുറിവുണക്കിയ പച്ച മരുന്നുകളെയും തരംതിരിച് മാറ്റി നിർത്തണം. നീ എന്തായിരുന്നു എന്ന്, നിന്റെ കാപട്യങ്ങൾ എവിടെയായിരുന്നു എന്ന് നിനക്ക് ഭോധ്യമുണ്ടാവണം.

യാത്രയ്ക്കൊടുവിൽ -

സ്ത്രീയുടെ ശരീരത്തിന്റെ സഹായമില്ലാതെ മറ്റൊരു മനുഷ്യൻ ജന്മമെടുക്കണം, മലകളെയും പൂക്കളെയും മുറിവുണക്കിയ പച്ച മരുന്നുകളെയും നീ സ്നേഹിക്കണം, അവയ്ക്‌ തണലാവണം.

മിഥ്യയായ ആകാശത്തെയും മുറിവേൽപ്പിച്ച കരിങ്കൽ പാറകളെയും ആ കണ്ണുകളിൽ നിന്നും അകറ്റി നിർത്തണം.

യാത്രയവസാനിപ്പിച് ഈ മണ്ണിലേക്ക് വീണ്ടും തിരിച്ചു വരിക; നീ കണ്ടെത്തിയ നിന്നെ ഭ്രമണം ചെയ്യുന്ന മറ്റുള്ളവർക്ക് വേണ്ടി.