പ്രണയിക്കാം!

പാറു,
നീ എന്റെ നെറ്റി തടത്തിൽ ഒന്ന് തലോടുമോ?

'നീ വീണ്ടും അനുവിന്റെ ഓർമകളിലേക്ക് തിരിച്ചു പോവുകയാണോ?'

എനിക്ക് കഴിയുന്നില്ല, അവളെ മറക്കാൻ. ഒരു വിതുംബലായി എന്നിലേക്ക് അവൾ തികട്ടി വരികയാണ്.

'ഇതാ, ഈ സിഗരറ്റു വലിക്കൂ, എന്നിട്ട് ആ പുക കൊണ്ട് എന്റെ ശരീരം മുഴുവൻ ചുംബിക്കുക.'

പാറു,

'ഉം.'

മറ്റൊരുത്തിയെ ജീവിതം മുഴുവൻ മനസ്സിൽ പേറുന്ന  എന്നെ നിനക്കെങ്ങന്നെ പ്രണയിക്കാൻ കഴിയുന്നു.

'ഞാൻ പ്രണയിക്കുന്നത് നിന്നെയല്ല, നിന്റെ കരി പിടിച്ച ചുണ്ടുകളാൽ നീ നൽകുന്ന ചുംബനങ്ങളെയോ , ഈ ചാര നിറമുള്ള ശരീരത്തെയോ അല്ല.'

പിന്നെ, നിനക്ക് പ്രണയിക്കാൻ മാത്രം എന്നിൽ എന്താണുള്ളത്?

'നീ അനുവിനെ പ്രണയിക്കുന്നത്, അവളുടെ ഓർമകളിൽ നീ നീറുന്നത്, എല്ലാവരെയും പ്രണയിക്കാൻ വെംബുന്ന ഈ മനസ്സ്. ഞാൻ ഓരോ നിമിഷവും നിന്നിലേക്ക്‌ അലിഞ്ഞില്ലാതവുകയാണ്.'

നീ നഗ്നമാവുക, നിന്റെ ശരീരത്തെ മുഴുവൻ ഇന്ന് എന്നിലേക്ക് ഞാൻ ആവാഹിക്കും.

'വേണ്ട, നിന്റെ മടിയിൽ തല വച് എനിക്ക് ഈ പുതപ്പിനുള്ളിൽ കണ്ണടച്ചിരുന്നാൽ മതി ഈ രാത്രി മുഴുവൻ. ഈ ഇരുട്ടുകൾക്ക് മാത്രം കാണാൻ കഴിയുന്ന എന്തോ ഒന്ന് ഞാനറിയുന്നു.
എന്നിലേക്ക് അനുരാഗം കത്തി പടരുകയാണ്.'

അടച്ചു വച്ച ഡയറി താളുകൾ തുറക്കാനുള്ള സമയമാണിത്.
എന്റെ കഴിഞ്ഞ വർഷങ്ങൾ മുഴുവൻ ഞാൻ നിന്നെ വായിച്ചു കേൾപ്പിക്കാം.

'എന്തിനു? നിന്റെ കൂടെ ഞാൻ ചേർന്നിരുന്ന ആദ്യ രാത്രിയിൽ തന്നെ എനിക്കതറിയാൻ കഴിഞ്ഞു. നിന്റെ പ്രണയം, അത് സത്യമുള്ളതാണ്.
പക്ഷെ നീ, നിന്നെ മനസ്സിലാക്കാൻ എനിക്ക് കഴിയില്ല.'

'ഈ രാത്രി മുഴുവൻ നീ ഇരുന്നെഴുതണം. വാക്കുകൾ കിട്ടാതെ വരുംബോൾ എന്റെ മുലകളെ നീ കടിച്ചു കീറണം. എന്റെ ശരീരം മുഴുവൻ വാക്കുകൾ തിരഞ്ഞു നീ ഒഴുകണം.
അനുവിന്റെ പ്രണയവും, എന്റെ കാമവും, നിന്റെ കണ്ണുനീരും വാക്കുകൾ കൊണ്ട് വിസ് ഫോടനങ്ങൾ സ്രിഷ്ടിക്കട്ടെ.'

ഈ രാത്രി എനിക്ക് നിന്നെ വാക്കുകൾ കൊണ്ട് പീഡിപ്പിക്കാൻ തോന്നുകയാണ്, പക്ഷെ സ്വഭോധതാൽ എനിക്കതിനു കഴിയില്ലെന്ന് നിനക്കറിയാം. വരൂ, ദേവയാനിയുടെ പ്രിയപ്പെട്ട പുക ചുരുൾ നമുക്കിന്നു വലിച്ചു തീർക്കാം.
ലഹരിയുടെ അങ്ങേ അറ്റത്തേക്ക്, ലോകം നിശ്ചലമാവുന്ന നിമിഷതിലെക്ക് കയ് പിടിച് നടക്കാം.

'ഈ പുകയ്ക്ക് മറ്റു സിഗരറ്റുകളുടെ പുകയിൽ നിന്നുമുള്ള വ്യത്യാസം എന്താണെന്നറിയുമോ നിനക്ക്?'

ഇത് സത്യമാണ്, എത്ര വേദനിപ്പിക്കുന്ന സത്യങ്ങൾ ആയാലും അത് തുറന്നു പറയാനുള്ള ധൈര്യം എനിക്കും, കേൾക്കാനുള്ള ധൈര്യം നിനക്കും നല്കുന്നു.
പശ്ചാത്താപവും ഏറ്റു പറച്ചിലും കണ്ണീരിന്റെ സഹായമില്ലാതെ മന്ദമായി നടന്നു കൊണ്ടിര്ക്കുന്നു.

ഈ നാലു ചുവരുകൾക്കുള്ളിൽ നിന്നും പുറത്തേക്കു നീങ്ങാം,
ഇരുട്ടിന്റെ മറവിൽ നിന്നും വെളിച്ചത്തിലേക്ക് നീങ്ങുംബോൾ, പാറു - ഈ ലോകത്തിനു എന്നെ മാത്രമേ കാണാൻ കഴിയൂ. ഈ ലോകത്തിനു കാണാൻ പറ്റാത്ത വിധം നിന്നെ ഞാൻ ഒളിപ്പിചിരിക്കുകയാണ്.

'നല്ലത്, എനിക്ക് നിന്റേതു മാത്രമായാൽ മതി. നിന്റെ പ്രണയത്തിലേക്ക് ചുരുങ്ങാൻ എനിക്ക് കഴിഞ്ഞിരുന്നെങ്കിൽ.'

അരുത്, പാറു.
അനു മരണം കൊണ്ട് എന്നെ വേദനിപ്പിചെങ്കിൽ നീ എന്നെ പ്രണയിച് വേദനിപ്പിക്കുകയാണ്,

'പ്രണയം ഒരു വലിയ തെറ്റാണ്, പക്ഷെ അതൊരു വലിയ സത്യം കൂടിയാവുംബോൾ എന്റെ നെഞ്ജ് പിടയുകയാണ്.'

പാറു,
നമുക്ക് എന്നെന്നേക്കുമായി പിരിഞ്ഞാലോ?
കോളറ കാലത്തെ പ്രണയത്തിൽ പറഞ്ഞത് പോലെ. "ഞാനും നീയും നിലനില്ക്കുന്നത് ഈ ഒരു നിമിഷത്തിനു വേണ്ടിയാണ്,എന്ന് അറിഞ്ഞാൽ മാത്രം മതി എനിക്ക്"

'നിനക്കതിനു കഴിയുമോ?'

അറിയില്ല.

'പിരിയുന്ന അടുത്ത നിമിഷം, നീ എന്റെ മുലകൾക്കിടയിലെക്ക് തന്നെ വന്നണയും, കൂടുതൽ ശക്തിയായി.'

അത് തന്നെയാണ് എന്റെ പേടി.

'ഈ തണുപ്പിൽ, നമുക്ക് നിശബ്ദമായി നേരം വെളുപ്പിക്കം.
പ്രഭാതം പറയട്ടെ, അകലണോ വേണ്ടയോ എന്ന്.'

ഈ ഇരുട്ടിൽ തീരുമാനം എടുക്കുന്നത് അല്ലെ നല്ലത്.

'എങ്കിൽ വരൂ, മുറിയിലേക്ക് പോവാം. എനിക്ക് നിന്റെ ശരീരത്തെ മുഴുവൻ ചുംബിക്കണം.'

എന്നിലെ പ്രണയം അണ പൊട്ടി ഒഴുകാൻ തുടങ്ങുകയാണ്, സത്യതിനുമപ്പുറം പ്രണയം മനസ്സിനെ താറുമാറാക്ക്ന്ന മറ്റെന്തോ ഒന്നാണ്.